بیومتریک گوش
سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO) تعریف زیر را درخصوص بیومتریک ارائه می‌کند: بیومتریک/تشخیص بیومتریک عبارت است از شناسایی خودکار افراد براساس ویژگی‌های بیولوژیکی و رفتاری آنها. در این مقاله به معرفی انواع بیومتریک و کاربردهای آنها و نیز ملاحظات کلیدی که درخصوص هر یک از انواع بیومتریک وجود دارد، پرداخته شده است.
روش بیومتریک گوش چیست؟
شکل و مشخصات گوش انسان، ویژگی‌های خاصی را نشان می‌دهد که امکان شناسایی یک فرد را فراهم می‌کند. شناسایی گوش سال‌هاست که در کشورهایی مانند فرانسه استفاده می‌شود و جزئیات گوش‌های فرد دستگیر شده در کنار تصاویر چهره و اثر انگشت به‌عنوان بخشی از سابقه کیفری جمع‌آوری می‌گردد. با ظهور الگوریتم‌های محاسباتی پیشرفته مانند شبکه‌های عصبی کانولوشنال در دهه گذشته، تشخیص گوش به یک فناوری بیومتریک خودکار قابل اطمینان تبدیل شده است که اکنون فراتر از کاربردهای سنتی اجرای قانون است.
کاربردها:
تشخیص گوش خارجی به عنوان فناوری بیومتریک مدرن، اکنون می‌تواند ویژگی‌های گوش را مانند سایر ویژگی‌های صورت، ثبت و پردازش کند. بیومتریک گوش هنوز به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفته است، اما می‌تواند برای اهداف امنیتی مثلاً در فضاهای بسته و بزرگ استفاده شود. همچنین می‌تواند برای پشتیبانی و تکمیل سایر روش‌‌های بیومتریک ( مانند تشخیص چهره) در کاربردهای چندوجهی استفاده شود.
مقایسه انواع گوش برای تحقیقات قضایی در سال‌های اخیر به‌صورت گسترده استفاده شده است؛ اما این مقایسه‌ها اغلب شامل اثر گوش‌های باقیمانده در صحنه‌های جرم می‌باشد، به عنوان مثال شخصی که در حال گوش دادن به پنجره تکیه داده و گوش خود را به شیشه فشرده است. انحراف گوش و ساختار منحصر به فرد آن با نمونه‌های گرفته شده از افراد مشکوک تطبیق داده می‌شود ولی به سختی این انطباق صورت می‌گیرد و در نتیجه شواهد اغلب غیرقطعی بوده است. استفاده از تشخیص گوش برای شناسایی افراد از راه دور دقیق‌تر است و احتمالاً در آینده کاربرد وسیعی خواهد داشت. از جمله کاربردهای دیگر می‌توان به احراز هویت صوتی گوش (توضیح در بخش ملاحظات کلیدی همین بخش) اشاره نمود. استفاده‌های پیش‌بینی شده از احراز هویت صوتی گوش عبارت است از یک رابط با گوشی‌های فنی پیشرفته برای شناسایی از راه دور و مکان‌یابی افراد در محیط‌های با امنیت بالا یا خطرناک، حتی زمانی که لباس/ تجهیزات محافظ به تن دارند و برای تسهیل ارتباط ایمن بین افراد به‌عنوان تأیید هویت فردی که از هدست احراز هویت صوتی استفاده می‌کند.
ملاحظات کلیدی:
شکل گوش‌ها در دوران کودکی و دوباره در اواخر زندگی (تقریباً 70 سالگی و بالاتر) تغییر می‌کند و در سال‌های مؤثر زندگی فرد که حضور بیشتری در اجتماعات دارد، معمولاً ویژگی‌های شناسایی خود را حفظ می‌کند و در معرض سایش و آسیب‌هایی که به عنوان مثال اثر انگشت در معرض آن است، قرار ندارد. ویژگی‌های گوش را می‌توان از فاصله دور در یک یا چند دوربین ثبت کرد. این رویکرد غیرتهاجمی است و نیازی به همکاری فرد یا دانش موضوعی ندارد، اما در معرض چالش‌های عملکرد در محیط واقعی است. نور ضعیف، زوایای نامناسب دوربین، حالت و رفتار سوژه‌ها و پوشش‌هایی مانند مو، کلاه، هدفون و غیره.
شایان ذکر است که بررسی‌کنندگان تشخیص چهره، گوش را یکی از منحصربه‌فردترین و با ثبات‌ترین مؤلفه‌ها برای ارزیابی افراد می‌دانند. همچنین می‌توان تصاویر گوش را در دوربین گوشی‌های هوشمند ثبت کرد تا بتوان از آن به عنوان فرایند احراز هویت بیومتریک اضافی یا جایگزین استفاده نمود.
احراز هویت صوتی گوش، یک روش متفاوت برای گرفتن و پردازش ویژگی‌های منحصربه‌فرد گوش و احراز هویت صوتی گوش است. این روش صداها را از یک گوش‌گیر، قرار داده شده در گوش کاربر، به پایین کانال گوش ارسال می‌کند و امواج صوتی منعکس شده، شکل دقیق کانال گوش را که برای هر گوش که منحصر به فرد است، ترسیم می‌کند. مزایای این نوع فناوری این است که می‌توان از آن برای افرادی که از سرپوش و کلاه، ماسک، دستکش و غیره استفاده می‌کنند، استفاده کرد و از آنجایی که کانال گوش بخشی از یک ساختار پنهان در بدن است، به محافظت در برابر حملات جعل کمک می‌کند.