بیومتریک ضربان قلب
سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO) تعریف زیر را درخصوص بیومتریک ارائه می‌کند: بیومتریک/تشخیص بیومتریک عبارت است از شناسایی خودکار افراد براساس ویژگی‌های بیولوژیکی و رفتاری آنها. در این مقاله به معرفی انواع بیومتریک و کاربردهای آنها و نیز ملاحظات کلیدی که درخصوص هر یک از انواع بیومتریک وجود دارد، پرداخته شده است.
روش بیومتریک ضربان قلب چیست؟
افراد بدون توجه به سطح فعالیت خود، ضربان قلب مشخصی تولید می‌کنند که توسط تعدادی از عوامل تعیین می‌شود؛
از جمله این موارد عبارت است از شکل، اندازه و صداهای قلب، آرایش دریچه‌های قلب و فشارهایی که تولید می‌کند و فیزیولوژی و سلامت عمومی فرد.
لذا فقط اثر الکترونیکی ضربان قلب در سیستم بیومتریک ارسال و دریافت می‌شود. ویژگی‌های ضربان قلب در طول زندگی ثابت می‌ماند، مگر اینکه به دلیل بیماری یا یک دوره بیماری قلبی جدی مانند سکته مغزی یا حمله قلبی، مختل و تغییر کند.
کاربردها:
احراز هویت مداوم- کاربران مجاز گوشی هوشمند یا هر وسیله الکترونیکی دیگر می‌توانند با استفاده از ضربان قلب خود قفل آن را باز کنند و به دستگاه دسترسی داشته باشند. وقتی کاربر از دستگاه دور می‌شود یا استفاده از آن را متوقف می‌کند، دستگاه تشخیص می‌دهد و برای جلوگیری از سوءاستفاده احتمالی بسته می‌شود. برای فعال‌سازی مجدد دستگاه نیازی به ورود رمز عبور یا بیومتریک دیگری مانند چهره یا اثر انگشت نیست.
همچنین در محیط‌های ارائه خدمات به مشتری مانند چک ورود مسافر در فرودگاه، ضربان قلب فرد ثبت اطلاعات شده را می‌توان برای ارائه سرویس استفاده کرد به طوری که همزمان با نزدیک شدن مسافر به گیت ورودی/خروجی پرواز تمام اطلاعات مسافر توسط سیستم در دسترس قرار می‌گیرد.
ملاحظات کلیدی:
شناسایی بیومتریک ضربان قلب بسیار دقیق و مشابه با اثر انگشت یا تشخیص شبکیه است. ضربان قلب را می‌توان از طریق طیف وسیعی از دستگاه‌های پوشیدنی مختلف شناسایی و پردازش کرد، اما در حال حاضر دستگاه‌هایی که از الکتروکاردیوگرام (ECG) استفاده می‌کنند، بیشترین کاربرد را دارند. تحقیقات تجربی برای تشخیص ضربان قلب از راه دور در حال انجام است، اما تحقیقات نشان می‌دهد حرکت سوژه، فناوری‌هایی مانند رادار یا اسکن لیزری را مختل می‌کند.