تقسیم بندی پهپادها

تقسیم بندی پهپادها

 انواع پهپادها

ریزپرنده ها یا همان پهپاد را می توان در انواع مختلفی تقسیم بندی کرد از جمله به لحاظ وزن، نوع موتور، سطح پرواز، میزان خودکار بودن پهپادها ، و نوع عملیاتی که از آن انتظار میرود.

در جدول زیر این پهپادها به پنج دسته تقسیم شده اند

گروه	گروه یک	گروه دو	گروه سه	گروه چهار	گروه پنج
اندازه	کوچک	متوسط	بزرگ	بزرگتر	خیلی بزرگ
وزن	9 کیلو گرم	20 کیلو گرم	55 کیلو گرم	600 کیلو گرم	بالای 600 کیلو گرم
سطح پرواز	370 متر	1100 متر	5500 متر	5500 متر	بالای 5500 متر
سرعت	100 الی 190 کیلومتر در ساعت	250 الی 460کیلومتر در ساعت	250 الی 460کیلومتر در ساعت	تنظیم سرعت خودکار	تنظیم سرعت خودکار

 

تقسیم بندی پهپادها به لحاظ مسافت و ساعت پروازی

دسته بندی	پهپاد با برد نزدیک	پهپاد با برد نزدیک	پهپاد با برد کوتاه	پهپاد با برد متوسط	پهپاد دور برد
مسافت موثر	کمتر از 5 کیلومتر	کمتر از 50 کیلومتر	کمتر از 150 کیلومتر	کمتر از 650 کیلومتر	بیش از 650 کیلومتر
ساعت پروازی	از 5 تا 75 دقیققه	1 الی 6 ساعت	8 الی 12 ساعت	12 الی 36 ساعت	36 الی 48 ساعت

 

تقسیم بندی پهپادها بر اساس ابعاد بال ها

انواع	پهپاد میکرو	پهپاد کوچک	پهپاد متوسط	پهپاد بزرگ
اندازه بال ها	کمتر از 50 سانت	بیشتر از 50 و کمتر از 2 متر	بیشتر از 5 و کمتر از 10 متر	بیشتر از 10 متر

 

تقسیم بندی بر اساس وزن پهپادها

نوع	نانو	وسایل نقلیه هوایی میکرو (MAV)	ریز پرنده مینیاتوری یا کوچک (SUAV)	ریز پرنده های متوسط	ریز پرنده های بزرگ
وزن	کمتر از 250 گرم	بیشتر از 250 گرم تا 2 کیلوگرم	بیش از 2 و کمتر از 25 کیلوگرم	بیش از 25 و کمتر از 150کیلوگرم	بیشتر از 150کیلوگرم

 

تقسیم بندی پهپادها بر اساس خودکار و نیمه خودکار

پهپادها بر اساس میزان کنترل نیروی انسانی از راه دور به هنگام پرواز دسته بندی می شوند. ایکائو پهپادها را بر اساس نیاز به کنترل از راه دور یا کاملا مستقل دسته بندی نموده است.

بعضی از پهپادها کامل مستقل نیستند به طور مثال برخی از این پهپادها بعد انجام عملیات پروازی نیاز دارند از راه دور جهت بازگشت به پایگاه کنترل شده و هدایت گردند. این دسته از پهپادها در زمره انواع پهپادها متوسط تقسیم بندی می شوند.

اما برخی از پهپادها به صورت کامل خودکار بوده و قابلیت بلند شدن و انجام عملیات و بازگشت به پایگاه بدون هدایت و کنترل از راه دور انسانی را دارا هستند.

به انواع پهپادهایی که به نحوی نیازمند دخالت نیروی انسانی جهت پرواز و کنترل و هدایت هستند؛ هواپیمای خلبان از راه دور ( (RPA می گویند.

 سطح پرواز

پهپادها بر اساس سطح پرواز نیز تقسیم بندی می شوند

در زیر نمونه هایی ذکر می گردد.

• سطح پرواز 600 متر ارتفاع، حدود 2 کیلومتر مسافت
• سطح پرواز 1500 متر ارتفاع، تا 10 کیلومتر مسافت
• نوع ناتو در ارتفاع 3000 متر، تا 50 کیلومتر مسافت
• ارتفاع تاکتیکی 5500 متر، حدود 160 کیلومتر مسافت
• MALE ارتفاع متوسط، استقامت طولانی9000 متر و بیش از 200 کیلومتر
• HALE ارتفاع بالا، استقامت طولانی9100 متر و مسافت نامحدود
• مافوق صوت پرسرعت، مافوق صوت (1 تا 5 ماخ) یا مافوق صوت (5+ ماخ) 15200 متر یا ارتفاع زیر مداری، برد بیش از 200 کیلومتر مسافت
• مدار پایین مداری زمین (25 مارس و بالاتر)
• CIS انتقال زمین به ماه قمری
• سیستم هدایت حامل به کمک رایانه (CACGS) برای پهپادها

لازم به توضیح است پهپادها را می توان بر اساس معیارهای بالا به صورت ترکیبی نیز تقسیم بندی نمود.

منابع برق

پهپادها را می توان بر اساس قدرت یا منبع انرژی آنها که به طور قابل توجهی بر مدت زمان پرواز، مسافت و تأثیر محیطی آنها تأثیر می گذارد نیز طبقه بندی کرد.

دسته های اصلی عبارتند از:

• باتری (برقی): این گونه پهپادها از باتری‌های قابل شارژ استفاده می‌کنند و عملکرد بی‌صدا داشته و نیاز کمی به تعمیر دارند، زمان پرواز این پهپادها محدود بوده و بدلیل کاهش نوسات برقی آنان جهت عملیات های شهری و حساس مناسب هستند.
• با سوخت سوخت (احتراق داخلی): این پهپادها با استفاده از سوخت های سنتی مانند بنزین یا گازوئیل به پرواز در می آیند و اغلب زمان پرواز طولانی تری دارند. اما ممکن است پر سر و صدا باشند و نیاز به تعمیر و نگهداری بیشتری داشته باشند. از این پهپادها برای کاربردهایی که به استقامت طولانی یا ظرفیت بار سنگین نیاز باشد، استفاده می شوند.
• هیبریدی: پهپادهای هیبریدی با ترکیب منابع انرژی الکتریکی و سوختی، به دنبال متعادل کردن مزایای هر دو سیستم برای بهبود عملکرد و کارایی هستند. این پیکربندی امکان تطبیق پذیری پهپادها در ماموریت های مختلف و سازگاری آنان با نیازهای عملیاتی گوناگون را فراهم می سازد.
• پهپادها با استفاده از انرژی خورشیدی: پهپادهای مجهز به پنل‌های خورشیدی، به طور بالقوه می‌توانند با استفاده از انرژی خورشیدی، به ویژه در ارتفاعات بالا، به زمان پرواز طولانی‌تری دست یابند. اینگونه پهپادهای خورشیدی به ویژه برای ماموریت های طولانی مدت جهت برنامه های نظارت بر محیط زیست مناسب هستند.
• انرژی هسته ای: در حالی که انرژی هسته ای برای هواپیماهای بزرگتر مورد بررسی و قرار گرفته و در حال آزمایش است، کاربرد آن در پهپادها به دلیل نگرانی های ایمنی و چالش های نظارتی تا حد زیادی در حد تئوری باقی مانده است. هر چند تحقیقات در این زمینه ادامه دارد، اما قبل از اجرای عملی با موانع قابل توجهی مواجه است.
• سلول سوختی هیدروژنی: این یک فناوری نوظهوراست، سلول های سوختی هیدروژنی پتانسیل زمان پرواز طولانی تر با آلایندگی صفر را ارائه می دهد، اگرچه این فناوری هنوز برای استفاده گسترده از پهپاد در حال توسعه است. چگالی انرژی بالای هیدروژن آن را به گزینه ای امیدوارکننده برای سیستم های پیشران پهپاد آینده تبدیل می کند.

 

 

 

منبع:

https://en.wikipedia.org/wiki/Unmanned_aerial_vehicle#Classification_types