فناوری‌های کنترل دسترسی زیست‌سنجی -11– سامانه های ترکیبی و کمکی
بخش سوم – فناوری‌های کنترل دسترسی زیست‌سنجی – سامانه های ترکیبی و کمکی
سامانه‌های زیست‌سنجی ترکیبی (چند مود)
اغلب سامانه‌های کنترل دسترسی زیست‌سنجی با داده‌های پر از نویز حسگرها و نرخ خطای غیر قابل قبول روبرو هستند. سامانه‌های زیست‌سنجی ترکیبی امکان ترکیب دو یا چند حالت مکمل برای تأیید و شناسایی را فراهم می‌آورند، همان‌طور که در شکل 21 نشان داده شده است. واضح‌ترین دلیل استفاده از زیست‌سنجی‌های چند حالته به جای یک روش واحد، ایمن‌تر کردن عملیات کنترل دسترسی است. منطقی به نظر می‌رسد که ترکیب سامانه‌ها باید انجام خطا و تخلف را دشوارتر کرده و منجر به کاهش آن گردد. روش‌هایی برای ترکیب خروجی‌های سامانه‌های زیست‌سنجی برای دستیابی به این هدف وجود دارد که فرآیندی به نام فیوژن[1] است.
چالش فعلی طراحی یک سامانه کنترل دسترسی زیست‌سنجی با میزان خطای اندک است که تمام گروهای کاربری را تحت پوشش خود قرار دهد و تحت هیچ سناریوی به صورت طبیعی به خطر نیفتد. ترکیبی بودن به معنای توانایی تجزیه و تحلیل چندین ویژگی زیست‌سنجی به طور هم زمان، به جای تحلیل صفات مختلف زیست‌سنجی به صورت تک‌تک و انفرادی است. یکی از جدیدترین فن‌آوری‌های موجود چندین روش مانند رگ انگشت و اثرانگشت را ترکیب کرده و دو مجموعه داده زیست‌سنجی را هم زمان با استفاده از یک دستگاه واحد ضبط و پردازش می‌کند.
عملکرد
میان‌افزار[2] اصطلاحی است که برای یک برنامه رایانه‌ای استفاده می‌شود که به‌عنوان رابط دو برنامه دیگر کار می‌کند. هم پوشی معمولاً در میان‌افزارها با استفاده از روش های اختصاصی عملیاتی می شود به شکلی که ضرورت بکارگیری و استفاده از آن، بیشتر از چندین سامانه تشخیص زیست‌سنجی در مقایسه با سایر سامانه های کنترل دسترسی باشد. برخی از طرح‌ها، می‌توانند عواملی برای نشان دادن ضرورت استفاده از میان افزارها باشد تا کاربرانی که قادر نیستند از نمونه فعال سامانه بهره برداری نمایند توسط این میان ابزار از آن سامانه استفاده کنند. طرح‌های فیوژن می‌توانند در سطح استخراج ویژگی (ترکیب ویژگی‌های استخراج شده)، در سطح اطمینان (ترکیب نمرات مطابق) و در سطح انتزاعی (ترکیب تصمیمات قبول / رد) فعالیت کنند.
در یک طرح ترکیبی، چندین سامانه زیست‌سنجی خروجی‌ها را به یک برنامه واحد ارسال می‌کنند که آن خروجی‌ها را با یک مرجع پایه مقایسه می‌کند. این مقایسه بسته به ساختار اختصاصی سامانه که منجر به تولید پیام برای اعطا یا انکار دسترسی می‌شود، در سطوح مختلف در کل سامانه رخ می‌دهد.
کاربرد
سامانه‌های کنترل دستیابی زیست‌سنجی چند حالته برای موقعیت‌های با حفاظت و حساسیت بسیار بالا امکان‌پذیر است. این سامانه‌ها ممکن است از خصوصیات زیست‌سنجی اشاره شده یا دیگر خصوصیات استفاده کنند، اما تمام نمونه‌ها؛ در همان زمان جمع می‌شوند. به‌عنوان‌مثال، چهره، اثرانگشت و عنبیه ممکن است ضبط شود و وزن‌های اختصاص یافته به نمره انطباق هر مود برای یک تصمیم انطباق /عدم انطباق سطح محرمانه‌تر استفاده شود. مثال دیگر، ترکیب سامانه رگ‌های انگشت همراه با تشخیص اثرانگشت است.
توجه به انتخاب مودهای مختلف، حسگرها و روش ترکیبی نه‌تنها باید نیازهای حفاظت تأسیسات را در نظر بگیرد، بلکه راحتی و میزان آموزش کاربر را نیز باید مد نظر داشته باشد… پذیرش کاربر مهم‌تر از کاربرد سامانه است. بهترین سامانه زیست‌سنجی در صورت استفاده دشوار یا دور زدن آسان آن با استفاده از سایر وسایل دسترسی، سامانه ایی بی‌اثر و بی خاصیت خواهد بود.
شکل 21: سامانه‌های واپایش دسترسی ترکیبی
اندازه‌گیری عملکرد عملیاتی برای سامانه‌های ترکیبی دشوار است زیرا آن‌ها به یک‌یک سامانه‌های زیست‌سنجی انتخاب‌شده و نحوه ترکیب آن‌ها بستگی دارند. به‌طورکلی، یک سامانه ترکیبی باید نرخ تائید خطا و رد خطای کمتر از هر یک از اجزای سازنده آن به‌صورت جداگانه نشان دهد.
جدی‌ترین آسیب‌پذیری سامانه‌های ترکیبی مربوط به پیچیدگی آن‌ها است. ترکیبی از زیرسامانه‌های مختلف زیست‌سنجی می‌تواند برای کاربر گیج‌کننده باشد. مگر اینکه برنامه‌های اجرایی از دیدگاه عوامل انسانی و عملکردها معنا پیدا کنند. اگر سامانه‌هایی که برای سطح حفاظتی پیش‌بینی شده، بیش از حد پیچیده یا محدودکننده به نظر برسند، باید با دقت مورد بررسی قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که نیازهای تسهیلات و همچنین نیازهای کاربر به درستی رسیدگی می‌شود.
فناوری کمک در کنترل دسترسی، محصولاتی را در اختیار شما قرار می‌دهد که به افراد دارای اختلالات جسمی یا شناختی اجازه می‌دهد که به یک منطقه کنترل شده وارد یا از آن خارج شوند. همچنین این فرایند شامل؛ انتخاب، مکان‌یابی و استفاده از این فناوری‌ها نیز است. استفاده از فناوری کمک‌رسان؛ باعث بهبود طراحی مهندسی و رابط‌های کاربر شده و برای افرادی که با برنامه قبلی در جهت دستیابی به اهدافی اقدام می کنند مانع ایجاد می کند.
غالباً یک فناوری کمکی؛ صرفاً یک وسیله یا فناوری است که متناسب با توانایی‌های یک فرد یا گروه خاص از معلولان جسمی طراحی شده است. درحالی‌که هیچ فناوری کمکی واحدی وجود ندارد که بتواند شرایط لازم برای کلیه درخواست های معلولین را هم زمان برآورده کند، عملکرد بسیاری از سامانه‌های کنترل دسترسی می‌تواند با فناوری کمکی و طراحی جهانی بهبود یابند . این سامانه ها سعی در انعطاف‌پذیری بیشتر، عملکرد شهودی و سازگاری بالاتر و مقاوم تر با خطاها و شکاف‌ها داشته باشند. كارمندان معلول و ساير كاربران تأسيسات مجاز ممكن است واجد شرايطي باشند كه تحت آژانس ADA تجهیزات معقولي را درخواست كنند. فناوری کمکی یک عنصر مهم در طراحی هر سامانه کنترل دسترسی است.
فن‌آوری کمکی را می‌توان مطابق با ADA در تأسیسات تازه ساخته، در طول برخی از پروژه‌های بازسازی و در صورت نیاز در شرایط خاص نصب کرد. نصب سامانه تشخیص صدا در طی یک پروژه بازسازی، برای تقویت یک سامانه کنترل دسترسی اثرانگشت، نمونه‌ای مناسب برای برنامه فناوری کمکی است که می تواند به کمک افراد معلول یا کسانی که نوک انگشتشان ساییده است بیاید. دارایی‌های کنترل دسترسی، رویه‌ها و استفاده از فن‌آوری‌های کمکی باید به‌طور دوره‌ای مورد بازرسی قرار گیرند، خصوصاً هنگام بررسی و بازرسی حفاظت تأسیسات.
در این بخش به‌طور مختصر هر یک از فناوری‌های کنترل دسترسی که قبلاً مورد بررسی قرار گرفته‌اند، برای شناسایی تغییرات احتمالی که می‌تواند دسترسی افراد با برخی از انواع نقص یا ناتوانی را بهبود بخشد، مورد بررسی قرار می‌دهد.
موانع: موانع ثابت و قابل‌حمل می‌توانند در محیط اطراف پخش شوند و برای افراد دارای نقص بینایی به یک خطر امنیتی تبدیل شوند. برای تقویت دید، موانع را رنگی با تضاد رنگ بالا رنگ می کنند. در برخی موارد، ممکن است مناسب باشد که نوعی زنگ هشدار نزدیک شدن نیز اضافه شود.
- موانع: در‌های گردان، دالان‌های عبور و تله‌های فردی[3] (اتاقک‌های محصور عبور افراد) باید با رنگ‌های متضاد كافی مشخص شوند تا توسط افراد کم‌بینا به‌راحتی مشاهده شود. سطح نیرو بکار گرفته شده و تجهیزات پیشرفته مانند درها یا در‌های گردان و تلاش لازم جهت کار با تجهیزات باید متناسب با کاربرد آن باشد. مدیران ادارات باید چگونگی حرکت افراد با محدودیت تحرک یا قدرت را در نظر بگیرند و در صورت لزوم گزینه‌های دیگری را ارائه دهند.
- کله‌قندی: کله‌قندی‌های ثابت و قابل‌حمل معمولاً اشیاء بزرگ، سنگین و ثابت هستند که برخی از طراحی‌های زیبایی‌شناسی یا معماری را به نمایش می‌گذارند که به امنیتی و زیبایی محیط اطراف کمک می‌کند. کله‌قندی‌ها اغلب برای محدود کردن تردد وسایل نقلیه استفاده می‌شوند، اما اجازه می‌دهند که تردد عابر پیاده بدون محدودیت انجام شود. به‌طورکلی، حداقل فضای بین کله‌قندی‌ها نباید کمتر از یک و نیم متر باشد تا دسترسی شخصی که با استفاده از صندلی چرخ‌دار در آن قدم می‌زند، ممکن باشد.
- سپرهای محافظ: اغلب افراد با شنوایی محدود در برقراری ارتباط از طریق پلکسی گلاس یا سایر موانع امنیتی مشکل دارند. تلفن یا واسطه های دیگر، نمونه ای از فناوری کمکی است که می‌تواند در این شرایط مورد استفاده قرار گیرد.
- کارت‌های شناسایی و نشان‌ها: بسیاری از آژانس‌ها نیاز دارند که کارت‌های شناسایی و نشان‌ها را همیشه در معرض دید خود قرار دهند. چندین دستگاه پیوست جایگزین باید در شرایط خاص در دسترس باشد.
- کارت‌ها و دستگاه‌های هوشمند: دستگاه‌های خواننده کارت و صفحه‌کلیدها یا سایر دستگاه‌های ورودی باید در دسترس افراد دارای ویلچر و افراد دارای محدودیت تحرک باشند. ممکن است علامت‌گذاری در نزدیکی خواننده برای توضیح عملکرد آن مورد نیاز باشد. متن بریل یا دستورالعمل‌های مصور ممکن است برای افراد دارای ناتوانی حسی یا شناختی لازم باشد. خروجی شنوایی، مانند صدای جیرجیر یا وزوز، می‌تواند برای آگاه سازی افراد دارای معلولیت بینایی در مورد چرخه کنترل سامانه دسترسی استفاده شود. یک سامانه ارتباطی در نقطه دسترسی می‌تواند در صورت لزوم پیوندی برای کمک‌های بیشتر فراهم کند.
- سامانه‌های کارت نوار مغناطیسی و در‌های کارت‌خوان: ملاحظات کمکی برای این سامانه‌ها مشابه مواردی است که برای کارت‌ها و دستگاه‌های هوشمند ذکرشده است.
- دسته‌کلیدها: افراد با تحرک محدود اغلب می‌توانند از دسته‌های کلید برای باز کردن درها و ایجاد دسترسی به بازدیدکنندگان و سایر کارکنان به هنگام جابجایی استفاده کنند. هنگامی‌که دسته‌ها به این روش استفاده می‌شوند، یک سامانه مخابراتی داخلی در نقطه دسترسی، ابزار و امنیت سامانه را تقویت می کند. بسیاری از دسته‌ها دارای یک دکمه هشدار هستند که امنیت کاربر را افزایش می‌دهد.
- سامانه‌های زیست‌سنجی: سامانه‌های کنترل دسترسی زیست‌سنجی هنگام نیاز به راه‌حل‌های فناوری کمکی چالش‌های مختلفی را نشان می‌دهند. در چنین سامانه ای، درصد کمی از افراد به دلیل شغل، بیماری یا آسیب‌دیدگی قادر به ثبت نام نخواهند شد. هنگام به‌کارگیری یک سامانه کنترل دسترسی زیست‌سنجی، برنامه‌ریزی برای اقدامات کنترل دسترسی جایگزین ضروری است. به‌عنوان‌مثال، اگر احراز هویت معمولاً با استفاده از یک سامانه زیست‌سنجی اثرانگشت انجام می‌شود، باید برای افراد دارای قطع عضو یا انگشتان ساییده و یا زخم دار، یک سامانه احراز هویت جایگزین وجود داشته باشد. یک سامانه تشخیص عنبیه می‌تواند یک جایگزین در این مثال باشد.
باید جهت گنترل دسترسی افراد معلول طبق قوانین و مقررات جاری در هر منطقه ایی سامانه و دستورالعمل های مناسب تهیه و ارائه شود. پیشنهاد می شود در این رابطه با ارگان های ذیربط مشورت به عمل آید.
به‌طورکلی، تغییرات ایجادشده برای اسکان افراد معلول، به نفع همه است. با این حال، مدیران حفاظت باید مراقب باشند که اقامت‌هایی که برای افراد معلول ایجاد می‌شود، دیگران را قادر به دور زدن نکند. در غیر این صورت عیب سامانه پوشش داده شده و بی خاصیت خواهد بود.
پایان
[1] fusion
[2] Middle ware
[3] mantrap