هویت دیجیتال و سلامت
سلامت یکی از نیازهای اساسی انسان است و تأمین خدمات بهداشتی درمانی با کیفیت، ایمن، اثربخش و تا حد امکان مقرون به صرفه، یکی از وظایـف اصلـی دولت هـا به شـمار مـی رود.
بـا ایـن حـال، در سال های اخیر، در اغلب کشورها حجم گردش مالی حوزه سلامت به طور چشمگیری افزایش یافته است؛ روندی که همچنان ادامه دارد و ارائه خدمات بهداشتی درمانی را به حوزه جذابی برای بنگاه های خصوصی بدل کرده است.
اما این صنعت با چالش هایی روبرو است که عبارتند از:
- عدم دسترسی عادلانه شهروندان به خدمات سلامت با کیفیت و قیمت مناسب؛
- عدم کنترل بیماران بر اطلاعات سلامت خود؛
- عدم وجود داده ها و اطلاعات یکپارچه، به روز، معتبـر و دقیـق در حـوزه سـلامت در سـطح ملـی،
- به عنـوان سـنگ بنـای سیاسـت گذاری مبتنـی بـر مـدارک و شـواهد؛
- وجـود اطلاعـات تکـراری بیمـاران در مراکز بهداشـتی مختلف؛
- زمان بر بودن پر کردن فرم های اطلاعاتی در مراکز مختلف؛
- فقدان دسترسی به داده های بیماران در دیگر مراکـز خدمـات سـلامت توسـط ارائه دهنـدگان خدمـات سلامت؛
- زمان بر بودن فرآیندهای تأیید هویت به صورت دستی؛
- وجـود امـکان جعـل و تقلـب در هویـت افـراد بـه منظور بازپرداخت های سازمان های بیمه؛
- پاییـن بـودن امنیت خدمـات سـلامت و داده های به دست آمده.
امروزه و در عصر دیجیتال، خدمات و هویت دیجیتال از مهمترین عوامل تحول در صنعت بهداشت و درمان است.
سیستم بهداشت و درمـان در آینـده متفـاوت خواهـد بـود و بـا تمرکـز بـر مصرف کنندگان، به شهروندان اجازه می دهد که مسئولیت مدیریت سلامت خود و خانواده را بر عهـده گیرنـد.
ایـن امـر بـا اسـتفاده از هویـت دیجیتـال سالمت امکان پذیر است. هویـت دیجیتـال سـلامت، یـک نمایـش و توصیـف الکترونیکی از یک موجودیت در دنیای دیجیتال سـلامت اسـت.
ایـن هویـت، مجموعـه ای از بسـیاری از اطلاعـات مختلـف (کـه بـه عنـوان خصیصـه نیز شـناخته می شوند) در مورد یک موجودیت، به صورت دیجیتال بوده که به طور معتبر تأیید شده است.
این هویت شامل خصیصه هایی است که:
- ثابت می کند که «آنها همان هایی هستند که می گویند»؛
- ثابت می کند که آنها مجوز انجام یک کار یـا تعامـل را دارنـد؛
- اطلاعـات بیشـتری در مـورد موجودیت (بـه عنوان مثـال، زبـان یـا موقعیـت مکانـی) ارائـه میدهد.
با استفاده از هویت دیجیتال فواید کلی ذیل حاصل می گردد:
ایمنی بیمار: خدمـات و اطلاعـات مناسـب بـه شـخص مناسـب ارائه می شود؛ اطلاعات دقیق را می توان به صورت ایمن و به موقع بین بیماران (مصرف کنندگان)، خانواده آنهـا یـا متخصصـان خدمـات سـلامت و سـازمان ها بـه اشتراک گذاشت.
حریم خصوصی و محرمانه بودن اطالعات: کاربر کنترل می کند که چه اطلاعات هویتی را برای به اشتراک گذاری انتخاب کند؛ کاربر می تواند به صورت دیجیتالی و به طور رسـمی، اختیـار تفویض کـرده و بـه دیگران اجازه دسترسـی به اطلاعات خود را بدهد. آنها کنترل می کنند که چه اطلاعاتی و در چه مدتی در دسترس است؛ کاربر اطاع پیدا می کند که چه کسی و چه زمانی به داده های وی دسترسی پیدا کرده است.
راحتی در استفاده: نیازی به یادآوری شناسه ها و گذرواژه های مختلف نیست؛ الزامات کمتری برای استفاده از اسناد کاغذی در تعاملات وجود دارد؛ پزشکان به سوابق سلامت افراد در صورت نیاز دسترسی دارند.
صرفه جویی در هزینه: کارکنان زمان کمتری را برای بررسی و نگهداری اسناد کاغذی صرف می کنند؛ بیماران نیاز کمتری به تکرار آزمایش ها دارند که باعث کاهش هزینه بیماران و سازمان های بیمه می شود.
تساوی حقوق: افرادی که در مناطق روستایی و دورافتاده زندگی کرده و خدمات درمانی دریافت می کنند، می توانند حمایت بیشتری دریافت کنند.
کاهش تقلب و جعل: شناسایی دقیق تر بیماران توسط سازمان های بیمه و کاهش سرقت هویت و تقلب
در حال حاضر برخی از کشورها از جمله:اسـتونی، هند، نیوزلند، تایلند، کره جنوبی، بریتانیا، از سامانه های الکترونیکی هویت دیجیتال در حوزه سلامت بهره برداری می کنند. در ایران نیز سامانه سپاس مخفف«سامانه پرونده الکترونیک سلامت» در دست اجرا است.
مهدی آژند و دکتر شیوا جلالی
منبع: برهان