بیومتریک چشم
سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO) تعریف زیر را درخصوص بیومتریک ارائه می‌کند:بیومتریک/تشخیص بیومتریک عبارت است از شناسایی خودکار افراد براساس ویژگی‌های بیولوژیکی و رفتاری آنها.در این مقاله به معرفی انواع بیومتریک و کاربردهای آنها و نیز ملاحظات کلیدی که درخصوص هر یک از انواع بیومتریک وجود دارد، پرداخته شده است.
روش بیومتریک چشم (عنبیه) چیست؟
عنبیه یک بخش دایره‌ای رنگی در جلوی چشم است که مردمک را در مرکز خود قرار می‌دهد. عنبیه اندازه مردمک را کنترل می‌کند تا میزان نور ورودی به چشم را تنظیم کند. فناوری تشخیص عنبیه از الگوهای منحصر به فرد بافت رنگی که عنبیه را تشکیل می‌دهد استفاده می‌کند. این الگوها توسط دوربینی که در طول موج‌های مادون قرمز نزدیک عمل می‌کند، ثبت می‌شوند. اولین دوربین‌های عنبیه باید نزدیک چشم باشند (اما نه در تماس با آنها) تا جزئیات کافی را ثبت کنند، اما پیشرفت‌های تکنولوژی به دوربین‌ها اجازه می‌دهد تا چندین فوت دورتر قرار بگیرند و عنبیه افرادی را که در حال حرکت هستند، ثبت کنند. گیت سوار شدن به فرودگاه از این سیستم الگوریتم‌های تشخیص الگو استفاده می‌کند، به روشی مشابه با سیستم‌های تشخیص خودکار اثرانگشت، برای انجام مقایسه‌ها در تأیید بیومتریک یک به یک (1:1) برای احراز هویت یک هویت پیشنهادی و یک به چند(1: N) حالت های شناسایی به‌عنوان یک کاوشگر برای جستجو در پایگاه داده برای تعیین اینکه آیا نمونه تحت ارزیابی با هر یک از رکوردهای عنبیه دیگر مطابقت دارد یا خیر.
کاربردها:
آژانس‌های بشردوستانه، سیستم‌های شناسایی عنبیه را برای کمک به ذینفعان در شرایط اضطراری، اردوگاه‌های پناهندگان و غیره مستقر می‌کنند. این امر به افراد امکان می‌دهد هویت را شناسایی کرده و آن را به‌منظور دریافت غذا، سرپناه، کوپن‌ها، خدمات مالی (دسترسی ATM) و سایر کمک‌ها و همچنین مبارزه با مطالبات متقلبانه به کار گیرند. همچنین از تشخیص عنبیه در برخی از تلفن‌های هوشمند برای احراز هویت استفاده می‌شود. عنبیه یکی از فناوری‌هایی است که برای گیت‌های الکترونیکی فرودگاه استفاده می‌شود؛ زیرا می‌تواند چشم‌های مسافران را در حین عبور اسکن نماید. این در حالی است که در روش سنتی می‌بایست سوژه ثابت بماند و چشمان خود را به اسکنر نزدیک کند تا عنبیه او اسکن شود. شناسایی عنبیه توسط برخی سازمان‌های مجری قانون برای تکمیل منابع مدیریت هویت شناسایی چهره و اثر انگشت استفاده می‌شود و همچنین در برخی زندان‌ها برای کنترل الزامات ورود و خروج زندانی (به عنوان مثال، حضور در دادگاه و بازگشت) و مجوزهای دسترسی در محل استفاده می‌شود. نمونه‌های عنبیه با پشتیبانی از روش‌های اثر انگشت و چهره ممکن است برای کپی کردن کل یک پایگاه داده به‌منظور تعیین اینکه آیا یک فرد بیش از یک ثبت نام دارد یا خیر، استفاده می‌شود. این فرایند توسط پایگاه داده ثبت ملی AADHAAR در هند که در حال حاضر شامل حدود 1.2 میلیارد هویت است، استفاده می‌شود.
ملاحظات کلیدی:
اگر چه فناوری تشخیص عنبیه به‌عنوان روشی سریع و بسیار دقیق استفاده می‌شود و برای پردازش مجموعه‌های بسیار بزرگ مناسب است. اما هنوز روش جدیدی است که در بازارهای تجاری یا مصرفی مورد استفاده گسترده قرار نمی‌گیرد. سیستم‌های تشخیص عنبیه نسبت به سایر برنامه‌های بیومتریک گران‌تر هستند و گاهی اوقات در ترکیب با سایر بیومتریک‌ها در سیستم‌های چندوجهی برای افزایش اطمینان و کمک به حذف تکراری مجموعه‌های داده استفاده می‌شود. مانند سایر روش‌های بیومتریک، ممکن است تشخیص عنبیه توسط عواملی مانند حرکت سوژه در طول ثبت، شرایط/بیماری‌های خاص چشم، پروتکل‌های ثبت ضعیف، نور محیط، انعکاس از عینک و غیره مختل شود. با این حال این فناوری با استفاده از تشخیص زنده بودن و سایر تکنیک‌های پیشگیرانه، دارای درجه بالایی از انعطاف‌پذیری در برابر حملات است.
روش بیومتریک چشم (شبکیه) چیست؟
شبکیه در پشت چشم قرار دارد و نوری را که به‌صورت تکانه‌های الکتریکی به عصب بینایی منتقل می‌شود را تشخیص می‌دهد. شبکیه توسط شبکه‌ای از رگ‌های خونی تغذیه می‌شود که ساختار منحصر به فردی را تشکیل می‌دهد و تشخیص شبکیه را تسهیل می‌نماید. آرایه رگ‌های خونی در هر چشم متفاوت است و هیچ دو نفر پیکربندی یکسانی ندارند.
کاربردها:
تشخیص شبکیه چشم به دلیل چالش‌های ثبت و هزینه‌های بالای تجهیزات به‌طور گسترده به کار گرفته نمی‌شود، اما به دلیل سطح نسبتاً بالایی از دقت، عمدتاً در برنامه‌های تأیید هویت در موارد بسیار امن استفاده می‌شود. همچنین از این فناوری برای تحقیقات پزشکی و تشخیص استفاده می‌شود. بسیاری از بیماری‌های جدی مانند کم خونی داسی تا بیماری‌های قلبی را می‌توان توسط این روش پیش‌بینی و شناسایی کرد.
ملاحظات کلیدی:
تشخیص شبکیه چشم یکی از دقیق‌ترین کاربردهای بیومتریک است، اما بعضی بیماری‌‌ها مانند آب مروارید، دیابت، گلوکوم می‌تواند ترتیب رگ‌های خونی را تحت تأثیر قرار دهند و در نتیجه الگوی مورد استفاده برای تشخیص بیومتریک را تغییردهند. ثبت بیومتریک با اسکن چشم در فاصله نزدیک با نور مادون قرمز انجام می‌شود که بانفوذتر از آخرین فناوری اسکن عنبیه است. ممکن است اسکن‌های مکرر برای ثبت جزئیات مورد نیاز، ضروری باشد و همین امر ممکن است باعث ناراحتی سوژه گردد.
روش بیومتریک:چشم (ورید اسکلرا) چیست؟
صلبیه، قسمت سفید چشم است و هنگامی که کره چشم به چپ یا راست می‌چرخد شبکه‌ای از سیاهرگ‌ها نمایان می‌شود. این دو شبکه در هر چشم (سمت چپ و راست) هستند که برای تشخیص ورید صلبیه استفاده می‌شوند و این مفهوم نسبتاً جدیدی است که از سال 2008 توسعه یافته است. تصاویر با یک دوربین استاندارد، دوربین مادون قرمز یا دوربین تلفن هوشمند گرفته می‌شوند.
کاربردها:
تشخیص ورید صلبیه برای استفاده در تلفن‌های هوشمند برای احراز هویت در بانکداری تلفن همراه و سایر تراکنش‌های امن ایجاد شده است. اما تا به امروز استفاده از آن به اندازه سایر روش‌های بیومتریک گسترده نیست. همچنین می‌توان از آن به همراه برنامه‌های کاربردی تشخیص چهره و عنبیه استفاده کرد.
ملاحظات کلیدی:
حتی اگر چشم قرمز باشد یا از عینک/ لنز تماسی توسط سوژه استفاده شده باشد، می‌توان از سیاهرگ‌های اسکرال عکس گرفت. تاکنون مشخص نشده است که الگوی رگ‌ها با افزایش سن تغییر کند.